حاج محمود که بعدها نام خانوادگی گوهربین را برای خود انتخاب کرد، از کودکی در کنار پدر و استادکاران اوایل سلطنت پهلوی به رموز حرفه جواهرسازی آشنا گردید. محمود گوهربین را باید یک هنرمند، هنرشناس و یک طراح بی مانند دانست. او هم در شناخت گوهر سرآمد بود و هم در ساخت جواهر. او چندین لوازم جواهرسازی و طراحی در صنعت طلا و جواهر ایران ابداع کرد که پس از وی هنوز هم در میان جواهرسازان سرتاسر عالم رواج دارد. اساس هنر ایرانی را به درستی می شناخت و به آن عشق می ورزید و از سلیقه های مردم عصر خویش اطلاع کافی داشت. آنچه می ساخت، هم معرف هنر ایرانی بود و هم از هنر روز جهان بهره‌مند بود. او دارای ایده‌های خاص بود. برخی از ساخته های وی تا به امروز به عنوان میراث در خانواده های ایرانی نسل به نسل منتقل می شوند.
نخستین بار در خیابان لاله زار، کمی آنطرفتر از منزل شخصیِ قاجاری خویش، فروشگاه و کارخانه ای تاسیس کرد. او در جرگه همکاران خود به «محمود ایران» شهرت داشت. محمود گوهربین به آموزش فنون و راز و رمز هنر گوهر گری به دیگران علاقه وافری داشت و دست پروردگانش هم اکنون، از چهره های بنام هنر و صنعت جواهر سازی در ایران و خارج از ایران هستند. او در کارخانه خود حدود ۴۰ نفر پرسنل داشت که از ابتدا زیر تعلیم ایشان بودند. محمود گوهربین به خوبی هنر را میشناخت و هر گاه کسی را مستعد این امر می دید، او را راهنمایی می کرد و تعلیم می داد. وی تاکید بسیاری بر ساخت جواهرات با کیفیت، حسن برخورد با مردم و رعایت امانت‌داری و صداقت در تجارت داشت.

از کارهای هنرمندانه او و برادرش، احمد جهان، نمونه هایی چند به یادگار مانده که هم اکنون در موزه جواهرات ملی (سلطنتی) بانک مرکزی ایران نگهداری می شود. مدتی که این دو برادر با یک دیگر همکاری می کردند به دستاورد های بزرگی رسیدند. احمد جهان اهل اقتصاد و تجارت بود و روابط اجتماعی بسیار خوبی داشت. همچنین محمود گوهربین دارای هنر و فنون زیاد بود. حدود ۳۰ سال قبل از انقلاب اسلامی ایران مسیر کاری این دو برادر جدا شد و هر کدام دنبال هنر خود رفتند.

محمود گوهربین پنج فرزند داشت. او کودکان خود را از سنین کم تحت تعلیم خود قرار داد و کار های بزرگی را به آن ها می سپارد. او بسیار سخت گیر و قانونمند بود. همیشه به فرزندان خویش یادآوری می کرد که توانایی انجام کار های بزرگ را دارند و نباید نا امید بشوند. او اعتقاد داشت که فرزندانش از خردسالی باید در کنار تحصیل همه نکات صنعت طراحی و ساخت جواهرات  را نیز بیاموزند تا این هنر صنعت  به عنوان یک میراث خانوادگی باقی بماند. به آن ها در کنار هنر جواهرسازی، علم اقتصاد نیز یاد می داد و اصول امانت داری و صداقت را در کار جواهر فروشی به آن ها می آموخت.

مدیریت بخشی از ذات او بود و باید او را یکی از مدیران موفق صنعتی کشور در 6دهه بدانیم. بنای نخستین پاساژ جواهر تهران، پیش از آنکه ساختمانی مرتفع در پایتخت ساخته شود از ابتکارات ايشان است. محمود گوهربین که در سال 1368 درگذشت، انسانی سخت کوش و استادی سخت گیر بود و همین ویژگی های مهم نام او را تا ابد پرآوازه کرد. ساخته های دست او حتی در زمان حال و  پس از سالها در میان هم نسلان و آیندگانش ممتاز می نماید. این سخن به درستی قابل پذیرش است بسیاری از دست آوردها و پیشرفت های صنعت  جواهر در ایران و در خارج از كشور مدیونِ تلاش‌های محمود گوهربین است. او بر این باور بود که دنبال پول نباید بود و باید دنبال هنر رفت. این باور را در فرزندانش نیز ریشه دار کرد و هدف اصلی را عشق ورزی به هنر قرار داد. محمود گوهربین هنر را در ساختن چیزی از هیچی می دانست.