رنگ، درخشش، برش و نحوه شکل گیری و یافتن آنها  فرای حقایق فیزیکی است. از اینرو است که قصه سنگ ها درباره حقایق نیست. این افسانه با زیبایی و قدرت، مقام و نماد در آمیخته است. ارزشی که هرگز با معیار های ملموس قابل بیان نیست.

بیان این قصه  مانند قصه های معمول نا ممکن است. داستان گوهر ها را باید سنگ به سنگ بیان کرد. همه قصه ها یک آغاز، یک میانه و یک پایان دارند. اما قصه سنگ های ما  آغاز و پایان ندارد.  این قصه، داستان بشریت است. همه آنچه تا به امروز بر ما گذشته است. روزهای پیروزی و شکست نخستین پادشاهان، روزهای یافتن الماس کمیاب در دل زغال سنگ. قصه پیدایش جهان از ابتدای بشریت تا به امروز.  داستان سنگ ها داستان ماست.

در طول تاریخ، سنگ های گرانبها تنها حالت نمادین نداشته و قدرت نهفته در آنها شکل حقیقی به خود میگیرند. به همین دلیل است که در طول تاریخ گنج ها منجر به جنگ ها، افسانه ها و افسون ها شده اند. از پس این قدرت است که صنعتگری ایجاد شده و امپراتوری ها ظهور و سقوط کرده اند. چرا که همگی به دنبال آنچه زیبا، ارزشمند، قدرتمند و کمیاب است بوده اند.

اما چه چیز این سنگهای قیمتی را تا این حد ارزشمند و قدرتمند می سازد؟ با اینکه بیش از یک تکه سنگ نیستند ولی با این حال ما آنها را می پرستیم و خود را با آنها می آراییم و به آنها  معنا و قدرت جادویی میدهیم. در طول تاریخ، گوهر ها هم زهر و هم دارو بوده اند. سنگ محک همه چیز از حقیقت تا خطر بوده اند. انسان ها همواره  از آنها به عنوان نشانه های فضیلت، اشرافیت و حتی الوهیت استفاده کرده اند.